Eνα
ζευγάρι ηλικιωμένων ξυπνάει γύρω στις 7 το πρωί. Αφού πουν καλημέρα ο ένας
στον άλλον,πίνουν το καφεδάκι τους....παίρνουν τα καθίσματα παραλίας,τα
βάζουν στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου και κατηφορίζουν προς την παραλία
στις 8 και μισή,πρώτα έχουν κάνει τις μικροδουλειές και έχουν
φροντίσει για το μεσημεριανό φαγητό!.Λίγο πριν τη πρώτη στροφή που δεν έχει
πορτοκαλιές,ο ηλικιωμένος σταματάει,έλα ¨γρια¨ κατέβα να δεις,τι
βλέπεις,περνά κάνεις?.Η Γιαγιά περπατά καμία 15αρια βήματα και κάνει
σήμα ότι ο δρόμος είναι....ελεύθερος!.Πάνε στο μέρος που έχουν διαλέξει
από πολλά χρόνια και βρίσκουν...μια αλλαγή,χωρίς να δώσουν
σημασία κάνουν ότι δεν είδαν τίποτα!.
Άλλωστε,τα πάντα αλλάζουν σε αυτόν
τον τόπο...έκαναν το μπάνιο τους στην ωραία θάλασσα,όπως είπαν....στέγνωσαν στον ήλιο και άρχισαν την διαδικασία της επιστροφής
για το σπίτι,κάποιοι τους είπαν ευγενικά και με σεβασμό καλό μεσημέρι,ανταπάντησαν επίσης...έβαλαν τα
καθισματάκια στο αυτοκίνητο και....στην στροφή πάλι τα
ίδια....κατέβασμα,περπάτημα,δυο-τρεις ματιές για σιγουριά!!!Το βράδυ ο Παππούς έχει μια ιδέα και λέει της Γιαγιάς:Αντί,να κατεβαίνεις κάθε μέρα
δεν παίρνουμε αύριο τα δρεπάνια που χουμε στην αποθήκη και να κόψουμε όσα
μπορούμε,να θυμηθούμε και τα παλιά?.Ναι είναι καλή η ιδέα .Και πράγματι την άλλη μέρα τα έκοψαν όλα.....ο Παππούς όμως,κοιμόταν και
είδε όνειρο....την άλλη ημέρα ΌΛΑ ΉΤΑΝ ΊΔΙΑ...ΜΌΝΟ ΈΝΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΌ
ΌΝΕΙΡΟ ΉΤΑΝ..
